"Bliskość z Naturą zmienia odbiór Świata"

 

Z życia wilczej rodziny

Wilk jest gatunkiem stadnym, żyje w tak zwanych watahach. Rodzina wilków może sobie liczyć nawet do 20 osobników, w Polsce średnio 4-7 sztuk. Jednostką podstawową watahy jest para rodzicielska (alfa) samiec basior i samica wadera. Cała grupa jest ściśle podporządkowana parze alfa. W grupie znajduje się również osobnik (beta) tzw. Piastun, który sprawuje pieczę na potomstwem – szczeniakami pary alfa. Na końcu wilczej hierarchii znajdują się osobniki słabe, chore i stare. Osobniki, które nie podporządkują się parze dominującej lub są słabe odchodzą z grupy aby żyć same ewentualnie założyć nową watahę.

Teren zamieszkały przez jedną watahę to od 90 do 350 km2. Terytorium uzależnione jest od wielkości watahy oraz bazy pokarmowej. W terytorium znajduje się również tzw. strefa centralna, gdzie wilki przebywają tylko w okresie wychowu szczeniaków. Terytorium jest intensywnie znakowane przez wilki w celu zaznaczenia swoich granic. Znakowane są przede wszystkim dukty, szlaki i drogi leśne oraz kamienie, korzenie i mostki. Wilki swój teren znakują odchodami, moczem, drapaniem. Wilki identyfikują się ze sobą poprzez indywidualny zapach.

Para alfa łączy się ze sobą na całe życie również reszta grupy jest przywiązana emocjonalnie do swojej watahy. Grupa wilków razem uczestniczy w polowaniach w ściśle określony sposób pomagając sobie nawzajem. Wilki często wyją, wycie jest częścią integracji watahy ale również zawiera w sobie różne informacje o ilości grupy, obecności zwierzyny. Natomiast wataha obca słysząc wycie wie aby nie wchodzić na obce terytorium. Wilki również warczą – wyraz agresji, skomlą – gest podporządkowanie i popiskują – podczas zabawy.

 

Zdjęcia & Tekst © Jan Ryszawy