"Im mniej znamy własną przyrodę, tym chętniej zachwycamy się cudzą"
Ośrodek Edukacji Przyrodniczo-Leśnej stanowi samodzielnie funkcjonujące, oddalone o 16 km od siedziby nadleśnictwa w Lubsku, „gospodarstwo” na ok. 3ha. Ośrodek posiada własny program edukacyjny, realizowany w oparciu o bogatą infrastrukturę.
W stylowej leśniczówce z 1926 roku znajduje się: pięć sal wystawowych: hodowli lasu, ochrony lasu, ochrony przyrody, użytkowania lasu i kulturotwórczej roli lasu. Sale stanowią swoiste forum dyskusyjne na temat związków człowieka ze środowiskiem przyrodniczym, ze szczególnym uwzględnieniem ekosystemu lasu, zasad prowadzonej przez leśników gospodarki leśnej oraz idei zrównoważonego rozwoju. Można tu podziwiać m.in. kolekcję szyszek z różnych stron świata, eksponaty zwierząt (bielik, bóbr, jelonek rogacz), dawne i współczesne narzędzia służące do pracy w lesie i wiele innych, interesujących eksponatów.
Na powierzchni ok. 2 ha został zbudowany od podstaw ogród dendrologiczny, którego głównym założeniem jest zgromadzenie jak największej liczby różnych gatunków sosen. Są tu również prezentowane ciekawe gatunki drzew i krzewów z różnych stron świata np. mamutowiec olbrzymi, cedry, tulipanowiec, kasztan jadalny.
Atrakcja turystyczną regionu jest murowana wieża przeciwpożarowo-widokowa o wysokości 41m, zbudowana na wzór latarni morskiej. Cieszy się dużą popularnością i stała się rozpoznawalnym w kraju symbolem LKP „Bory Lubuskie”. Z tarasu widokowego wieży można podziwiać dach lasu (lesistość okolicy - ok. 70 %), niebieskie oczka stawów hodowlanych, Jezioro Brodzkie, malowniczo położone miejscowości po stronie polskiej i niemieckiej.
Bezpośrednio przy ośrodku utworzono leśną ścieżkę dydaktyczną „Na wąwozach”, która funkcjonuje w trzech wersjach, różniących się długością i stopniem trudności.. Wersja najkrótsza - spacerowa przeznaczona jest przede wszystkim dla najmłodszych. Drugą wersję (ok. 1500 m) stanowi ścieżka uniwersalna z kolorowymi tablicami edukacyjnym (również w języku niemieckim), która posiada wyjątkowe walory krajobrazowe. Trzecią wersję stanowi tzw. ścieżka specjalistyczna, którą przemierza się tylko z przewodnikiem, przeznaczona dla osób zaawansowanych w edukacji przyrodniczej. Każda wersja ścieżki zaczyna się i kończy przy ośrodku.
Na terenie ośrodka znajduje się drewniana wiata z paleniskiem, gdzie można przeprowadzić zajęcia na wolnym powietrzu, lub przygotować tradycyjne, pieczone kiełbaski.. Może tu jednocześnie przebywać ok. 50 – 60 osób.
Pałac Brody stanowi
zasadniczy element przestrzenny byłego miasteczka. W miejscu
wcześniejszego założenia pałacowo-parkowego powstałego dla
Promnitzów w latach 1670-1674 według projektu architekta Francka,
powstała wielka rezydencja hrabiego Henryka Brühla. Zakupił on w
1740 roku majątek brodzki o powierzchni 2 000 ha od rodziny
Watzdorfów za sumę 160 000 srebrnych talarów saskich. Jan Krzysztof
Knoffel, w latach 1741-1753 stworzył założenie rezydencjonalne
zgodnie z zasadami epoki baroku, związane z najbliższym otoczeniem i
krajobrazem naturalnym.
Zespół usytuowano na zamknięciu jednej z dwóch osi układu
urbanisycznego, oddzielając go od miasta półkolistym ogrodzeniem z
bramą flankowaną filarami, na których ustawiono rzeźby Bellony i
Caritas. Dominantę stanowi pałac poprzedzony prostokątnym
dziedzińcem honorowym flankowanym oficynami. Całość reprezentuje
barok o prowiniencji francuskiej. Część rezydencjonalną od
gospodarczej oddziela droga prowadząca do parku formowanego w stylu
angielskim i francuskim. Tak ukształtowany zespół ucierpiał w
okresie wojny siedmioletniej (1756-1763), kiedy to na rozkaz króla
pruskiego Fryderyka II, szczerze nienawidzącego hrabiego Brühla,
spalono pałac i zdewastowano ogród. Dobra w niedługim czasie
przeszły na własność Prus i dopiero w pierwszej połowie XIX wieku
odzyskał je wnuk ministra Fryderyk August Brühl.
W posiadaniu rodu rezydencja pozostała do końca II wojny
światowej. Zespół wywodzący się z saskiego baroku prezentuje wysoki
poziom artystyczny i należy do nielicznych zachowanych układów
barokowych naszego województwa.
We wrześniu 1758 roku pałac z budowlami towarzyszącymi został, z
rozkazu króla Prus - Fryderyka II spalony; odbudowany przez
spadkobierców Heinricha von Brühla, uległ dewastacji po II wojnie
światowej. W roku 1790 ówczesny pan na Brodach i Forście, wieloletni
starosta Warszawy, generał artylerii koronnej Alojzy Fryderyk von
Brühl, odznaczony przez króla polskiego Stanisława Augusta
Poniatowskiego orderem "Orła Białego” wyreżyserował w parku w
Brodach plenerową sztukę Szekspira pt. "Sen nocy letniej”.
Wydarzenie odbiło się echem w Europie. Bajkowych scen dostarczył
oczywiście brodzki park. Barokowy układ urbanistyczny z XVIII wieku
składa się z pałacu, oficyny, kościoła, Bramy Zasieckiej i
kilkunastu domów i zachował się do dziś. Wart uwagi jest także
przypałacowy park pełen niezwykle rzadkich okazów drzew i krzewów
rosnących nad jeziorem.
Za pałacem, wokół jeziora, rozciąga się park. Niezwykle rzadkie
okazy drzew i krzewów rosnące wzdłuż jeziora czynią to miejsce
szczególnie godne poznania.
Zapewniamy dojazd autokarem lub minibusem w zależności od liczby uczestników, ognisko oraz fachowe przewodnictwo. Do dyspozycji uczestników pomoce dydaktyczne: lunety, lornetki, kompasy, lupy...
Wszelkie informacje o warunkach uczestnictwa oraz zgłoszenia prosimy
kierować pod numer
tel.: 502 609 324.
Powrót